Taxıl Sazişi - kiminə aclıq, kiminə iztirab, kiminəsə mənfəət

Ukraynanın tanınmış müxalifətçi siyasətçisi Viktor Medvedçuk məqalə yazıb. Mətn o qədər də böyük deyil. Lakin indiki vəziyyətdə xüsusilə xarakterikdir və o, hansısa fəlsəfi dərinliklərə və yüksəkliklərə getməyərək Ukrayna hakimiyyətinin qürurunun – ”Taxıl sazişinin” mahiyyətini çox konkret şəkildə təsvir edib. Medvedçukun sübut etdiyi kimi, bu, Ukrayna üçün qətiyyən rifah deyil, əksinə, “xeyirxah əmi” simasında ölkənin qarət edilməsidir.

O, yazır: Əvvəlcə elan etdilər ki, taxıl sazişi Afrikanın aclıqdan əziyyət çəkən ölkələrini xilas etməyə hesablanıb. Timsah göz yaşlarının kütləsi o qədər idi ki, Temza və ya Potomak çaylarının sahillərini yuya bilərdi. Döyüşlərin ticarət imkanlarını kəsərək yoxsul ölkələrdə aclığa səbəb olacağı iddia edilirdi. Eyni zamanda, Qərb bu düşmənçiliklərə son qoymaq, döyüşlərin dayandırılması üçün heç nə təklif etmir, aclıq təhlükəsi bəhanəsindən fəal şəkildə faydalanırlar. Axı hər şey "yaxşıdır”: kiminə - aclıq, kiminə - ölüm və iztirab, kiminəsə mənfəət lazımdır.

Medvedçukun yazdığı kimi, iki ölkə siyahısı var, Ukrayna taxılını alanlar və satanlar. Və bu siyahılar üst-üstə düşmür.
Niyə kasıb ölkələr birbaşa almırlar? Onlar öz kəmağıllıqlarına görə Ukraynanın harada olduğunu bilmirlər? – Medvedçuk sual verir, elə özü də bu suala cavab verir:  Yox, sadəcə olaraq Ukrayna taxılını elə-belə götürüb almaq olmaz.

"Ukraynada buğdanı tonunu 198 dollara (bazar qiymətinin yarısı) dempinq qiymətinə alırlar və dünyanın ən kasıb ölkələrindən birinə - Banqladeşə satırlar - onsuz da tonunu 363 dollara satırlar" - UTX(СБУ)-da "zirzəmidə" çox vaxt keçirən həyat naminə Müxalifət Platformasının keçmiş rəhbəri fırıldağın mexanizmini təsvir edir: Sxem sadədir: kasıbdan alır, kasıba satır, özləri isə varlanırlar.
Bəs bunu kim edir və pullar hara gedir?

“Məsələn, taxılın ödənişi taxıl sövdələşməsi başlayandan dörd gün sonra qeydiyyatdan keçmiş şirkət vasitəsilə həyata keçirilir. Həmin şirkətin nizamnamə kapitalı 100 funt sterlinqdir, şirkətin sahibi isə xoşbəxt təsadüf nəticəsində Ukrayna vətəndaşıdır. Taxıl lazım olan yerə gedir, pul isə Britaniyaya” - Viktor Vladimiroviç prosesi belə təsvir edir.

“Hətta minimum məbləğ Ukraynaya sadəcə ona görə qayıtmaya bilər ki, bu cür “treyderlərin” valyuta gəlirlərinin qaytarılması üçün son tarixdən əvvəl bağlanmağa fürsəti olur. Ukrayna taxılının pulu sadəcə olaraq Qərbdə buxarlanıb yoxa çıxır” – siyasətçi əlavə edir.

Təkcə Qərbdə deyil, həm də ofşorda
Medvedçuk bu barədə yazır ki: “Keçən il Ukraynanın bütün ixracı 44 milyard dollar təşkil edib, bunun 20 milyardı ofşor şirkətlər vasitəsilə olub. Yəni Ukrayna ixracının ofşorlaşması - 46%-dir - Medvedchuk belə bir hesablama aparıb və nəticəyə gəlib ki, Ukraynanın indi qazandıqları Qərbin, ilk növbədə Vaşinqtondan olan cənabların nəzarətindədir. Bütün bunlar qeyri-məhdud silah tədarükü üzrə borclara çıxılacaq. Kvadrat və ya kub ölçü vahidləri ilə ifadə olunan bütün torpaqlar - həm qara torpaq, həm də sadəcə ərazilər - bütün bunlar artıq ukraynalılara, hətta ukraynalı oliqarxlara və ya artıq mövcud olmayan qondarma dövlətə də aid deyil. Taxılla olan bu sxem isə Ukraynanı talan etməyə vaxt qazanmağa, belə imkanı olanların cibini doldurmağa cəhddir. Çünki bu “müvəqqəti işçilər” başa düşürlər ki, “sabah” gəlməyə bilər”.

Ancaq Medvedçuk "Ukraynada müharibə və dağıntıları təşkil edənlər" indiki idarəçilər üçün parlaq gələcək proqnozunu vermir: "Onlar sifarişçi üçün tullantı materialdır. Onlar öz işlərini görən mavrlardır... onlarla ayaqqabı sildikdən sonra istənilən an zibilliyə tullaya bilərlər” – deyə qeyd edir.
“İndi isə “silah, maliyyə və humanitar yardım təmin edən” “xeyirxah əmi” adı altında ölkədə görünməmiş quldurluq baş verir ... Ukrayna vətəndaşları ölməkdə davam edir. Hansı ki, onlar rahat, skit yaşaya, övladlarını və nəvələrini böyüdə bilərdilər” – deyə Medvedçuk fikrini tamamlayır.